Καλλίστη / Calliste
Ὦ γραμμὲς καὶ ἀσπράκια,
λουλούδια τοῦ πελάγου,
ὀξεῖες, περισπώμενες,
τὰ ρῶ ποὺ γέρνουν στὸν καυτὸ ὁρίζοντα.
νά, ἐδῶ σβήνει τὸ Θέρος…
Τοῦ κάλλους, ὡραιοτάτη δέσποινα,
Καλλίστη!
Λίγες ὄμορφες καὶ δημιουργικὲς σκέψεις γύρω ἀπὸ τὴ γραφή, τὶς γραμματοσειρές, τὸ γράψιμο καὶ τὴν «τελετουργία» του. Αὐτὴν τὴν ἀνθρώπινη πράξη, ποὺ κατὰ πὼς φαίνεται, ἔχει σκοπὸ νὰ κρατήσει στὴν αἰωνιότητα τὶς πράξεις, τὰ κατορθώματα καὶ τὶς σκέψεις μας, σὰν περαστικοί ποὺ εἴμαστε. Κι ἐνῷ -ὅπως γράφει ὁ Ἐτιάμπλ- γεννιώμαστε καὶ πεθαίνουμε ἐδῶ κι ἕνα ἐκατομμύριο χρόνια, δὲ γράφουμε παρὰ τὰ τελευταῖα ἕξι χιλιάδες ἀπὸ αὐτά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου